Nederlands
Gamereactor
reviews
Toukiden 2

Toukiden 2

Wederom probeert een ontwikkelaar de geheime Monster Hunter-saus te reproduceren. Omega Force slaagt er gedeeltelijk in, maar betaalt daar een hoge prijs voor.

De Monster Hunter-games hebben een enorme aanhang in Japan, maar Europese spelers hebben niet altijd een hechte relatie gehad met de reeks, misschien omdat er veel moeite en werk ingestopt moet worden. De charme van het Verre Oosten groeit echter door, wat ook de reden is dat de reeks een bepaalde cultstatus heeft verworven en veel studio's hebben geprobeerd de formule te reproduceren voor hun eigen projecten. God Eater 2: Rage Burst, Lord of Arcana en Toukiden zijn allemaal voorbeelden hier van en ieder met een ander resultaat. Omega Force neemt deze taak wederom op zich en probeert het Monster Hunter-concept naar een nieuwe hoogte te tillen met Toukiden 2. Helaas staat de Dynasty Warriors-ontwikkelaar niet bekend als de allerbeste in innoveren en deze trend zet zich hier door.

Toukiden 2 begint op een vreselijke manier, zonder enige introductie wordt je regelrecht in een sombere stad gegooid die wordt aangevallen door de zogeheten Oni. Als gevolg van de aanval is deze volledig vernietigd, maar dat is niet het ergste; nadat het gevecht voorbij lijkt te zijn wordt je door een demoon een portaal ingezogen en als je daar aankomt kom je erachter dat er tien jaar voorbij zijn gegaan en de mensheid niet meer bestaat zoals jij ze kende. De overgebleven bevolking is verankerd in veilige zones, maar zelfs in deze tijd lukt het niet om met elkaar samen te leven.

Ondanks dat je een vreemdeling bent voor de mensen in dit dorp, steun je hun in deze moeilijke tijd en krijgt uiteindelijk ook bondgenoten en vrienden. Buiten de beveiligde nederzetting ligt de Otherworld, een terrein dat wordt omringd door giftige dampen en mensen kunnen dit niet lang verdragen, een expeditie buiten deze grenzen komt dan ook met bepaalde gevaren. Aangezien de Oni vaak de bron zijn van de gifstoffen, zelfs de beste krijgers bezoeken de Otherworld zelden, moet je je voorbereiden. Je kan dit doen door het gebruik van geesten met krachtige persoonlijkheden, genoemd Mitama. Deze vormen een belangrijk onderdeel van Toukiden 2 en ook al lijken ze op het eerste gezicht een vreemde toevoeging, geleidelijk worden zijn een van de leidende thema's in het verhaal.

Toukiden 2

De wereld van Toukiden is groots en bevat gevarieerde diverse gebieden die we langzaam ontdekken, waarvan we de geheimen leren en uiteindelijk een manier weten om de Oni in weg te drijven. De wereldkaart biedt weinig variatie wat betreft de activiteiten, maar we kunnen altijd dingen verzamelen en tegen monsters vechten om hulpmaterialen te verzamelen. Dit werkt goed, vooral omdat onze kunstmatige bestuurde kameraden dit uit zichzelf doen en het zijn alleen de meest sterke demonen waarbij ze hulp nodig hebben.

Dit is een ad:

De ontwerp van de monsters doet ons denken aan de eeuwenoude Griekse mythologie, met vijanden die op klassieke wezens lijken zoals de Chimera, toch zijn de ontwerpen in het algemeen erg ongeïnspireerd en slecht uitgevoerd. Geen van de demonen zijn bijzonder noemenswaardig en de animaties zijn behoorlijk slecht. Alhoewel het design van de Ori weinig innovatie biedt slaagt Omega Force er gelukkig wel in keer op keer nieuwe bazen te introduceren. Als Toukiden 2 een behoorlijk gevechtssysteem had gehad kon het een game met veel potentie zijn, maar helaas slaat het in dit belangrijk gebied de plank mis.

Omega Force levert geen goede monster 'slasher' af met Toukiden 2 en het kan op zijn best een lauwe vechtgame genoemd worden. Net zoals bij Monster Hunter zijn er veel wapens om te gebruiken, allemaal prima ontworpen en met uitgebreide zijeffecten, maar uiteindelijk zijn deze volledig irrelevant in Toukiden 2. De gameplay is namelijk verschrikkelijk saai en monotoon. In ieder gevecht slaan je team van huurlingen de gigantische vijanden kapot tot deze omvallen (wat ze vaak doen), waarbij er een mogelijkheid ontstaat om meer schade toe te dienen. Heb je geluk, dan komen ze niet meer overeind, anders moet je dezelfde procedure keer op keer herhalen.

HQ
Toukiden 2Toukiden 2Toukiden 2
Dit is een ad:

Net als in de Monster Hunter-reeks is het belangrijk om de lichaamsdelen van een grote Oni af te hakken en als deze los zijn van hun corrupte lichamen moet je deze reinigen om ze aan je 'inventory' toe te voegen. Dit moet snel gedaan worden en het is handig als er enkele npc's helpen bij deze taak (of andere spelers als je online speelt). De demonen regenereren enkele lichaamsdelen weer na verloop van tijd, dus er moet veel schade worden toegediend om een wezens tijdelijk te verlammen.

Een belangrijke optie in Toukiden 2 is de Demon Hand, omdat je met deze machine de kracht van een Oni kan verslaan wordt dit in het verhaal een belangrijk element. Tijdens gevechten gebruik je dit apparaat om jezelf naar vijanden te trekken of bepaalde ledematen aan te vallen. In theorie is de Demon Hand een erg krachtig middel voor ervaren spelers om grote Oni te verslaan. In werkelijkheid werken de spelmechanismen echter zo slecht dat het vrijwel niet op een efficiënte manier gebruikt kan worden. Als we het bijvoorbeeld gebruiken om te mikken blijft ons personage op zijn plek staan (beide analoge sticks besturen de richtingsaanwijzer tegelijk), dus is het onmogelijk om een bewegend doelwit te volgen.

Ieder 'class' in de game heeft drie aanvallen, sommige die opgeladen of gecombineerd kunnen worden, maar uiteindelijk weinig verschil maken bij het verslaan van een monster. 'Button mashing' voelt vaak de beste manier om te spelen. Actieve en passieve vaardigheden worden ook geïntroduceerd om diepgang toe te voegen, maar missen enige uitdaging om deze te gebruiken. Veel aanvallen raken hun doelwit niet, ook als de camera geactiveerd is, omdat je personage zich vaak niet op de juiste afstand bevindt. Aangezien je niets anders doet dan vechten zou dit perfect hebben moeten werken, maar helaas is dat allerminst het geval.

Toukiden 2

Waarin Toukiden 2 goed in slaagt is het Monster Hunter-concept terug te brengen naar een hele simpele variant. Capcom laat ons ieder te vinden materiaal 'grinden' in hun games, maar in Toukiden 2 is dit idee uit elkaar getrokken tot het essentiële. Zo is er bijvoorbeeld een voorwerp die werkt als een 'wildcard' en ons de mogelijkheid geeft om ieder voorwerp te vervangen door een ander. Als dit in Monster Hunter Generations had gezeten had het ons tientallen uren bespaard die we hebben gestopt in het zoeken van een specifieke insect.

'Customisation' is eveneens een groot onderdeel van Toukiden 2 en de 'character creation' is voortreffelijk met meer dan 70 verschillende haarstijlen en meer dan 50 neuzen om uit te kiezen (nadat ze verdwijnen onder een helm). We hadden alleen gehoopt dat de ontwikkelaar meer variatie in het ontwerp van hun wereld en zijn inwoners had gestopt, in plaats van de oneindige mogelijkheden van het kiezen van een gezicht. De npc's en het schrijfwerk is prima in de game, maar de algehele presentatie en de gameplay zijn ondermaats.

Generiek 'quests' en middelmatige gameplaymechanisme en een teleurstellende verhaal maken Toukiden 2 een hele saaie ervaring. Weliswaar een die er in slaagt om de Monster Hunter-formule te reproduceren, maar daarbij veel belangrijke elementen laat liggen. Het is zonde dat Omega Force er niet in is geslaagd dit goed te laten weken, al zijn er gelukkig wel een paar goede ideeën te vinden in het geheel.

HQ
Toukiden 2Toukiden 2
05 Gamereactor Netherlands
5 / 10
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen