The C64 Mini

Vrijwel iedereen die vroeger een Commodore 64 heeft gehad koestert mooie herinneringen aan het spelen van klassieke games op de iconische computer, ondanks dat niet altijd van een leien dakje ging. De C64 was, in zijn hoogtijdagen, de bestverkopende homecomputer en was dan ook over de hele wereld in de huiskamer te vinden. Als je oud genoeg bent, zelfs als je er zelf geen eentje had, is de kans groot dat je er op eentje hebt gespeeld bij een vriend thuis. Is dat niet geval dan verdedigde je waarschijnlijk op het schoolplein je Spectrum, terwijl je stiekem jaloers was op diegene die iedereen op school vertelde hoeveel plezier hij beleefde aan zijn dierbare C64. Als jij dat was dan kan je nu je hart ophalen.

Het is de nostalgie die de drijvende kracht is achter de C64 Mini, een miniatuurversie van de bestverkopende homecomputer die nu verkrijgbaar is in Europa en ongeveer 80 euro kost. Dit kleine replica is passend uitgerust met 64 games, inclusief een handjevol klassiekers die spelers van een bepaalde leeftijd terug de tijd in sleuren. Net als we hebben ervaren met de recente releases van de NES en SNES Mini's kan nostalgie een krachtig middel zijn, maar die consoles (en de Mini Mega Drive tot op zekere hoogte) genoten van een aanbod aan games die als een huis staan, zelfs nu nog. Bij alle herinneringen die de C64 weet aan te wakkeren is dit een punt waar de console niet hetzelfde weet te bieden.

Dat wil niet zeggen dat alle games op de C64 Mini smaakloos zijn, want dat is zeker niet het geval en er zijn onder de 64 titels enkele titels die nog steeds het spelen waard zijn. Klassiekers als Boulder Dash, Impossible Mission II, Skool Daze en Speedball blijven vermaken en we troffen ook enkele titels aan (zoals Nobby the Aardvak) met enorm schattige graphics. Dat gezegd hebbende: zelfs de hoogtepunten hebben de tand des tijds niet echt goed doorstaan, het helpt daarbij niet dat de line-up verre een definitieve is en voor iedere California Games zijn er één of twee titels waar je nog nooit van hebt gehoord. Het is goed dat jezelf meer games kunt toevoegen (doe dit wel verantwoord), omdat er enkele gaten zijn die opgevuld moeten worden. Met duizenden titels die zijn verschenen is er ook geen manier om iedereen tevreden te stellen, maar tegelijkertijd is het duidelijk dat ze niet de rechten van alle populaire titels hebben weten veilig te stellen en missen er nog enkele grote titels.

We hebben vrijwel iedere game op de C64 Mini aangeslingerd en er zijn enkele leuke titels te vinden. Zowel enkele waar we goede herinneren aan hebben uit onze jeugd en titels die we pas deze week voor het eerst zagen. Sommige zijn echter vrijwel onspeelbaar, terwijl andere veel beter zijn, maar veel te lang duurde om op te starten. Misschien is dat de verkeerde instelling, maar wij zijn van mening dat een product als deze het makkelijk moet maken om deze games opnieuw te ervaren en ze zo goed mogelijk moeten presenteren. De C64 Mini verkiest echter niet de meest soepele weg.

Het aansluiten is enorm makkelijk en als je eenmaal de console aanzet word je welkom geheten door een pakkende melodie terwijl je het uitgebreide carrouselwiel met titels verkent. De meest games hebben korte beschrijvingen die je alles vertellen over de game en wat je moet doen. Het beste is dat sommige van deze kleine teksten ook de basisbesturing bevatten en daarom is het de moeite om dit voor je een game opstart te lezen. De meeste maken namelijk gebruik van enorm verschillende knoppen. Het is niet altijd helder welke knoppen je precies moet indrukken en enkele meer ingewikkelde titels (zoals de judogame Uchi Mata) zijn daardoor enorm lastig te spelen.

Het apparaat zelf ziet er vrij tof uit, dat moeten we toegeven, maar misschien is het geen gemiste kans dat het toetsenbord slechts van plastic is. Als je iets gaat typen heb je twee opties - de kabel via een van de twee USB-aansluitingen op de console aansluiten of het virtuele toetsenbord gebruiken. We bevelen aan om af en toe een toetsenbord aan te sluiten, want het virtuele alternatief is vrijwel onverdraaglijk met de bijgeleverde joystick. Veel van de games maken gebruiken van toetsenboard-input en soms wordt deze input helemaal niet uitgelegd. Zelfs als je een toetsenbord hebt aangesloten blijven bepaalde titels aan onnodige lastige ervaring. Doorsnee spelers haken waarschijnlijk al af bij het moment dat iets te veel moeite kost en helaas is dit vaak het geval bij de C64 Mini.

Hetgene waar we het minst van weg waren is de joystick. Hoewel we dol zijn op de console zelf, konden we de bouwkwaliteit van de controller niet waarderen. Het plastic gevoel voelt goedkoop aan en we hebben te vaak inputvertraging of een slechte respons meegemaakt (dit maakt het spelen van een game waarbij de besturing onduidelijk is of die nauwkeurig vereist twee keer zo lastig). Het helpt ook niet dat je slechts één joystick krijgt. Als je een tweede wilt aanschaffen om met eenzelfde inputapparaat te spelen moet je nog eens 25 euro neerleggen.

De joystick is te verbinden met USB, in de tweede aansluiting naar die van het toetsenbord, en deze wordt bekrachtigd via een micro-USB-kabel (er zit geen losse adapter bij). Het apparaat verbindt vervolgens met je televisie via een HDMI-aansluiting. Door het gebrek aan alternatieve opties vragen we ons af voor wie de C64 Mini eigenlijk is bedoeld. Het feit dat er alleen HDMI beschikbaar is suggereert een doorsnee publiek, maar het gemis aan andere toegankelijke opties elders suggereert dat het product voor fans is. Het voelt daardoor ook als een gemiste kans om een nieuwe generatie op een elegante manier aan de wonderlijke wereld van gamen in de jaren '80 te introduceren.

Ons favoriete gedeelte van de hele ervaring was misschien wel het beluisteren van de verbluffende chiptunemuziek en onder de vele games bevinden zich enkele echte pareltjes (onze favoriet was de soundtrack van Rubicon, die zelfs nu nog enorm funky is). De mogelijkheid om je voortgang om te slaan helpt enorm als je dieper in enkele games wilt duiken en als er je favoriete titels er tussen zitten, is dit wellicht een geweldige manier om enkele games waar je vroeger niet doorheen kwam eindelijk te voltooien. Als laatste: de C64 Mini ziet er fantastisch uit en als je zwak voor het systeem hebt, zelfs al je niet speelt, staat de console geweldig in je kantoor of thuis naast een meer hedendaagse console.

De C64 Mini heeft twee gezichten. Een reeks pluspunten onderuitgehaald worden door een enkele toegankelijkheidsproblemen en een joystick waar we niet weg van waren. Het is fijn dat je de actie met verschillende schermfilter kunt bekijken en de toevoeging van Basic is leuk voor diegene die creatief willen zijn en iets willen programmeren. Algeheel wist de tijd die we doorbrachten met de C64 Mini niet de nostalgische toon aan te slaan waar we op hoopten. Toen deze miniconsole binnenkwam op ons kantoor keken we er oprecht naar uit om even terug te keren naar onze jeugd, maar dat feest ging niet helemaal zoals we hadden verwacht. Als je de minpuntjes van de frustrerende 8-bit dagen voor lief neemt dan zit je echter goed bij de C64 en de lijst met games is groot genoeg om je wellicht meer te bekoren dan het ons deed. Dit is echter niet de afgewerkte ervaring zoals Nintendo die bezorgde met de SNES/NES Mini en als je dat verwacht kom je van een koude kermis thuis.