Nederlands
Gamereactor
reviews
State of Decay 2

State of Decay 2

Zombies zijn voortreffelijke kunstmest voor je tuin.

HQ
HQ

Bethany gaat dood. Ze is gebeten door een bloedplaagzombie tijdens een zoektocht naar bevoorrading, die verkeerd afliep. Ze heeft nog weinig tijd en er moet een besluit worden gemaakt. Ze valt niet meer te redden, waardoor er nog meer twee keuzes overblijven. Euthanasie, wat een nette manier is om 'een schot in het hoofd' te zeggen of ze kan verbannen worden uit de community die ze hielp op te zetten. Dit zijn het soort lastige beslissingen die leiders moeten maken in de apocalypse: denkers overleven niet lang tijdens een zombieplaag. Een harde knal galmt door de verlaten kerk, een verlammend signaal dat er een lastige keuze is gemaakt. Het zijn deze ethische dilemma's die State of Decay 2 definiëren en in breder opzicht het survivalgenre als geheel. Ze proberen de aangeboren menselijke nieuwsgierigheid te verkennen naar hetgene waar mensen toe in staat zijn als zijn tot het uiterste worden gedwongen en uitgedaagd met de moralistische structuur van een gemeenschap door spelers de confronteren met uitdagende beslissingen.

State of Decay 2 gooit je wederom in een vijandelijke 'sandbox' waar de samenleving in elkaar is gestort door een verwoestende zombie-uitbraak waar de laatste overlevenden van de mensheid nieuwe gemeenschappen moeten oprichten. De game geeft de speler vanaf het begin lastige keuzes. De eerste is het kiezen van een tweetal onwaarschijnlijke overlevenden waarmee je de game begint in een groep van vier duo's. Elk koppel heeft zijn eigen achtergrondverhaal dat vertelt hoe ze samenkwamen en verschillende willekeurig geselecteerde vaardigheden. Uiteindelijk bieden ze allemaal vrij soortgelijke beginscenario's. De verhalende achtergrond van State of Decay 2 is vooral gebouwd op de ontsluierende gameplay, waarbij personages zich vormen aan de hand van wat ze ervaren in plaats van hun achtergrondverhaal en beginstatistieken. Tot op een zeker hoogte is het kiezen van je beginpersonages dan ook niet zo belangrijk als je denkt.

In klassieke zombie-apocalypse-stijl wordt de spelers in het eerste uur uitgedaagd met moralistische keuzes uit het eerste openingsuur van de game die alsmaar groter worden terwijl je verder geraakt en meer betrokken raakt met de personages. Je gemeenschap groeit als snel verder dan je beginpersonages en breidt zich uit om verschillende overlevenden die je tijdens je avontuur tegenkomt onderdak te bieden. Er ligt in dit vervolg meer nadruk op de individu, aangezien spelers worden aangemoedigd om doelen van specifieke personages na te jagen. Natuurlijk kan je niet iedereen helpen, maar kies je enkele favoriete uit - daar rekent de game ook op. De game communiceert dit op natuurlijke wijze door jouw favoriete personages bovenaan de pikorde in de gemeenschap te plaatsen en ze de kans te geven om tot leiders en helden uit te groeien.

Dit is een ad:

Een leider in State of Decay 2 heeft veel om rekening mee te houden doordat de game verdeeld is in twee helften. De praktische kant: je mensen moeten er op uit trekken en naar hulpmiddelen en -materialen zoeken om te overleven. Daarnaast is er de managementkant van de gemeenschap die vereist dat je faciliteiten bouwt voor je bewoners en de middelen gebruikt die je hebt verzameld. Overlevenden neigen meestal naar een van deze specialisaties. Zo heb je soldaattypes die vanzelfsprekend meer geschikt zijn om er op uit te trekken en 'professionals' die je tegenkomt, zoals dokters, zijn beter voor het managen van je gemeenschap. De beschikbare informatie over je thuisbasis en bewoners heeft beduidend veel diepgang met gedetailleerde statistieken van het verbruik van middelen tot de stemming van personages. Dit vereist dat je bewoners ziet als meer dan verplichtingen die voedsel en onderdak nodig hebben: als menselijke wezens met gedachten, gevoelens en emoties.

State of Decay 2

Dit betekent dat er ook wat gebouwd moet worden aangezien je mensen ergens moeten slapen en eten nodig hebben om te overleven. Het bouwmenu zelf is behoorlijk intuïtief, zo niet eenvoudig. Elke stek heeft gebieden die je kunt bebouwen en door hier op te klikken verschijnt er een menu met de beschikbare faciliteiten. Wat echter vaak mist is een duidelijke uitleg van hoe de meer verfijnde bouwmechanieken werken, dat is namelijk niet altijd heel duidelijk. De game informeert je bijvoorbeeld dat het moraal van je gemeenschap een boost gegeven kan worden door het toevoegen van stromend water zonder verder uit te leggen hoe je dat voor elkaar moet krijgen. Zelfs als je er achter komt hoe je dit toevoegt, wordt er verder niets uitgelegd over het optimaliseren daarvan met de functionaliteiten van de faciliteiten of het selecteren van 'mods'. Niet iedereen wil natuurlijk urenlange 'tutorials' of gedwongen begeleiding, maar voor een game die je constant blijft herinneren hoe de standaard besturing werkt zou een tip of twee over het bouwen geen overbodige luxe zijn geweest.

Als je niet tevreden bent met je huidige locatie dan kun je verhuizen en upgraden naar iets wat beter geschikt is. Dit betekent dat je de gehele gemeenschap in voertuigen laadt, inclusief alle hulpmiddelen, en het apocalyptische landschap intrekt. Dit is een riskante onderneming, maar verleidelijk als je enkele grotere kampen ontdekt. De 'map' is ook tamelijk groot, ook al is het niets in vergelijking met andere 'big budget' openwereldgames. Het is genoeg om het interessant te houden, vooral doordat het verkennen van deze wereld geen makkie is. In de gamewereld zijn verschillende buitenposten te vinden die je op kan zetten om de reikwijdte van gemeenschap uit te breiden een tussengebieden vinden met andere menselijke overlevenden waarmee je kunt handelen.

Dit is een ad:

Wat je nodig hebt voor de zombies van de apocalypse zijn degelijke vechtmechanismen en Undead Labs' sandboxgame stelt hier niet teleur. Aan het oppervlak is het vechten bevredigend en eenvoudig met een bekend arsenaal tot je beschikking en krachtige 'melee'-vaardigheden voor kleinere groepen. Meer ervaring onthult meer diepgang met de mogelijkheid voor gespecialiseerde vaardigheden die je de optie geven om unieke personage te bouwen met extra gevechtsopties. Er zijn ook enkele vrij speciale en zeldzame wapens te vinden als je goed zoekt.

State of Decay 2 bevat geen lineair verhalend pad. Je verkent, neemt buitenposten in, vernietigt plagen, zoekt naar hulpmiddelen en helpt of hindert andere menselijke overlevenden die je tegenkomt. Het overkoepelende doel dat je najaagt is het uitroeien van de bloedplaag, een nieuw mechanisme in de State of Decay-reeks. In principe is het een ergere zombieplaag dan die al bezig was. Dat betekent dat het besmettelijker is en agressievere zombies oplevert. Om het te verslaan moet je Plague Hearts opsporen, pulserende vleesmassa's die het epicentrum vormen voor nieuwe uitbraken. Het is deze 'endgame' waar de game zoutloos kan worden aangezien je tegen een muur van herhaling oploopt. Deze bestaat uit het herhalen van dezelfde tactiek om Plague Hearts te vinden en te vernietigen. Er zijn weliswaar meer endgame-doelen die te maken hebben met specifieke doelen van je leider. Deze leveren voordelen op voor als je de game na het voltooien verder wilt spelen.

State of Decay 2
State of Decay 2State of Decay 2State of Decay 2

De multiplayer biedt een welkome onderbreking van de eenzame ontreddering die je hebt als je alleen probeert te overleven. Via 'matchmaking' kan je samen met anderen spelen en hun helpen hulpmiddelen te verzamelen of een steuntje in de rug geven om de ondoden te verslaan. Evenzo kunnen andere spelers je in jouw wereld helpen. Je kunt natuurlijk ook vrienden uitnodigen. Het is een welkome toevoeging aan de reeks, maar op meerdere manieren ook een gemiste kans. Je kunt samen geen gemeenschappen oprichten of lange termijn doelen delen. Na het voltooien van je multiplayersessie keer je terug naar je eigen wereld en wordt de progressie die je in het verhaal hebt gemaakt niet meegenomen. Ontmoetingen online zijn hierdoor vergankelijk. Stel je de mogelijkheden voor van een voortdurende gameplay waarbij spelers zich samen op dezelfde servers bevinden, samen werken en strijden voor beperkte hulpmiddelen. Dat klinkt wellicht ambitieus, maar het valt niet te helpen dat het voelt alsof we slechts een glimp hebben gezien van de potentie van de online multiplayer van State of Decay 2.

Deze toevoeging aan de reeks biedt zeker een welkome upgrade op grafische gebied en neemt afscheid van het beruchte wispelturige gevoel van het origineel. Er is veel werk gestopt om deze game er beter uit te laten zien en dat overduidelijk, vooral in de pc-versie. Al hebben we voor deze review vooral de Xbox One-versie gespeeld. Deze toegevoegde afwerking is vooral terug te zien in de meer gevarieerdere vijanden, die duidelijk voorzien zijn van betere animaties. Naast de soepelere graphics zijn er weinig verassingen, waarbij de toevoegingen perfect passen in de standaard zombiegame.

De echte magie van State of Decay 2 is te vinden tussen de ontsluierende gameplay en permanente gevolgen, die ietwat tekortschiet bij de endgame. Zij het de leider van een gemeenschap die net op tijd aankomt met essentiële voedselbronnen of een onverwachtse laatste slag waarbij slechts een personage overleeft. De game's willekeurige wreedheden zorgen voor enkele enorm memorabele ontmoetingen. De intense momenten waarbij je als een krankzinnige zoekt naar medische hulpmiddelen blijven je bij. Het is de fout waarbij je een leider van de groep verliest die je nooit vergeet. Het zijn die ervaringen die blijven hangen en je er aan herinneren dat State of Decay 2's kracht ligt in diens vermogen om je om personages te laten geven die je hebt ontwikkeld. Het is met een unieke mix van third-person actie, overlevingsmechanismen en managen een interessante aanpak van het zombiegenre die iets anders biedt dan de standaard gewelddadige escapades. Een titel die een meer gevoelige ervaring verkiest die gebruikt maakt van ontsluierende gameplay en spelers hun eigen verhalen laat vertellen.

HQ
State of Decay 2State of Decay 2State of Decay 2
07 Gamereactor Netherlands
7 / 10
+
Ontsluierende gameplaymechanismen die interessante scenario's opleveren in een vermakelijke sandbox; oprechte binding met personages dankzij goede rpg-mechanismen.
-
Slecht uitgelegde mechanismen die soms voor frustratie kunnen zorgen; repetitieve en oninteressante endgame; gemiste kansen en gebrek aan algehele verbetering ten opzichte van het origineel.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen