Nederlands
Gamereactor
reviews
Oninaki

Oninaki

Tokyo RPG Factory komt met zijn derde game in drie jaar tijd, maar weet dit nieuwe avontuur hetgene voorgaande te verbeteren?

HQ
HQ

De dood is de enige garantie die we allemaal hebben vanaf de dag dat we worden geboren. Derhalve is de dood een onderwerp waar iedere menselijke cultuur op een of andere manier mee te maken heeft. Hoe we de dood tegemoet zien welke rituelen we uitvoeren en hoe we met het verlies van dierbaren omgaan is een fascinerend socio-antropologisch onderwerp, ongeacht de cultuur die er wordt bekeken. Dit is ook de opzet voor Oninaki, de derde en nieuwste game van Tokyo RPG Factory.

De kleine Japans studio bracht in 2016 zijn eerste game uit, I am Setsuna, waarbij de focus lag op het maken van een nieuwe jrpg met als grootst inspiratie bron het klassieke Chrono Trigger, een project dat zowel grotendeels succesvol was met een meeslepend gevechtssysteem, melancholische sfeer en prachtige piano melodieën. Hun tweede game, Lost Sphear van vorig jaar, voelde meer als een ongeïnspireerd vervolg waar er te veel elementen opnieuw werden gebruikt zonder een creatieve noot en wat ziel toe te voegen. De vraag bij Tokyo RPG Factor's nieuwste game luidt dan ook of driemaal echt scheepsrecht is. De eerste voorspellingen lijken jammer genoeg op iets anders te wijzen bij Oninaki.

In Oninaki worden we geïntroduceerd aan een wereld die verdeeld is in licht en schaduw, waar het levende bestaat in één wereld en het dode in de andere. Het rijk is geobsedeerd door reïncarnatie en de doden te verblijden zodat ze naar het hiernamaals trekken. De levenden worden verteld de doden niet te rouwen, omdat dit er voor kan zorgen dat de doden spijt krijgen van hun heengaan en blijven hangen - wat er voor zorgt dat ze verdwalen of zelfs in monsters veranderen. Je speelt als een personage genaamd Kagachi, een Watcher met de mogelijkheid om tussen de twee werelden te reizen en zijn taak is om te verzekeren dat treuzelende zielen hun dood kunnen accepteren en verder kunnen.

Dit is een ad:

De setting en opzet van het verhaal is vrij interessant. Het onderdrukken van de sterke emoties die ontstaan bij verlies en de dood is natuurlijk ongezond voor het lichaam, de geest en de ziel. Het hebben van een volledige natie die gebaseerd is op het concept dat de dood niet moet worden gerouwd is beslist een goed uitgangspunt voor een intrigerend jrpg-verhaal. Echter wordt het nooit meer dan een leuk idee en wordt het verhaal naar beneden gehaald door matig geschreven dialogen en een plot waar zonder veel samenhang door heen wordt gehaast.

OninakiOninaki

Dat Oninaki de meest slaapverwekkende dramatische personages in de korte geschiedenis van de studio heeft helpt daar zeker niet bij. Dit was één van de sterkste punten van I am Setsuna en zelfs Lost Sphear had een of twee aangename personages waarmee spelers zich konden identificeren. Oninaki heeft weinig te bieden op dit vlak. Kagachi is droger dan de woestijn en de ondersteunende cast niet veel beter. De meeste komen en gaan zonder een indruk op de speler te maken en een jrpg zonder een memorabele cast is treurig om te aanschouwen.

Als je van rpg's houdt met grote openwerelden met hoekjes en gaatjes om te verkennen, waar je ongebruikelijke en unieke quests vindt waar je deze niet verwacht, is Oninaki niet de game die je zoekt. In feite heeft de wereld helemaal geen 'map' om te verkennen en is ieder gebied min of meer lineair. Je kunt altijd tussen de wereld van de levenden en de doden wisselen, maar aangezien dit weinig anders biedt dan een ander smaakje, is die wisselwerking weinig indrukwekkend. Op de andere kant zijn de meeste omgevingen die je bezoekt fraai om te zien, waarbij de prachtige visuele stijl van de game tot leven komt. De personages, aan de andere kant, zijn visueel vrij zoutloos en oppervlakkig, wat ironisch genoeg hun persoonlijkheid ook illustreert.

Dit is een ad:
Oninaki

De beste troef van Oninaki is diens gevechtssysteem, wat je zeker een tijdje weet te vermaken. Iedere Watcher kan met 'daemons' samenwerken, dode zielen zonder herinneringen van hun verleden en nog niet verloren of verdoemd zijn. Iedere daemon heeft een andere 'skillset' en een wapen, en Kagachi kan altijd vier daemons bij zich hebben die je halverwege het gevecht kan verwisselen met de rechter analoge stick. Je droomteam van daemons samenstellen en deze op het juiste moment verwisselen is belangrijk om te slagen in de gevechten en zelfs al wordt het vechten op de lange termijn repetitief, blijft het een goed systeem voor een actie-rpg.

Alhoewel het nieuwe gevechtssysteem goed werkt, is het vreemd dat dit een brandpunt is geweest voor Tokyo RPG Factory, gezien hoe het vechten werkte in hun voorgaande titels. Andere aspecten hadden eerder aandacht nodig, zoals het speltempo, de variatie, de personages, het verhaal en de graphics. Deze hebben beslist niet diezelfde aandacht gekregen en gaan eerder de verkeerde kant op. Zelfs de muziek is vergeetbaar en zielloos geworden, wat kan zijn door het veranderen van componist (de jonge en getalenteerde Tomoki Miyoshi keert niet terug voor deze game). Ja, er zijn enkele goede muzieknummers en met name één van de eindbaasmelodieën doet denken aan de muziekstijl van de populaire animé Fairy Tail. De soundtrack in zijn geheel weet echter geen indruk te maken.

Oninaki had een geweldige jrpg kunnen zijn, maar een matig script en saaie personages maken het geheel een monotone en repetitieve aangelegenheid. Jammer genoeg is dit keer driemaal geen scheepsrecht. Het lijkt er op dat Tokyo RPG Factory een producent is geworden van middelmatige rpg's in plaatst van een fijnproever van hedendaagse klassieker, zoals ze vijf jaar geleden voor ogen hadden. Dit is triest en verbijsterend, aangezien Oninaki is geproduceerd door niemand minder dan Takashi Tokita, de director van het originele Chrono Trigger zelf. Op het moment kan Tokyo RPG Factory echter als eendagsvlieg gezien worden.

HQ
05 Gamereactor Netherlands
5 / 10
+
Meeslepend gevechtssysteem; verhaalopzet is goed; fijne visuele stijl.
-
Saaie en vergeetbare personages en verhaal; graphics matig; repetitieve en lineaire gameplay.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen