Ni no Kuni II: Revenant Kingdom

Ni no Kuni II: Revenant Kingdom is inmiddels al enige tijd in ontwikkeling, werd onlangs weer een stukje vooruitgeschoven, maar we konden onlangs toch nog aan de slag met de game en kregen daar meer van de rpg te zien. We speelden twee levels die we al eerder uitgeprobeerd hadden evenals twee volledig nieuwe.

Het eerste level waar we in doken (die hierboven te bekijken is) liet ons meedoen aan de "Battle for the Heartlands" - zoals het level genoemd werd - en dit was een iets meer tactische aangelegenheid dan we voorheen gespeeld hebben in Level-5's rpg. In een enorm begeleide 'tutorial'-sectie werd er uitgelegd hoe we het schattige mini-leger van soldaten moesten gebruiken, die zich constant om hoofdpersoon Evan bewegen, en namen we het land terug van onze vijanden. Aan de ene kant hadden we onze 'melee'-krachten en aan de andere kant onze boogschutters, wat een vrij goede combo is om het slagveld te betreden als je het ons vraagt. Met mini-leger bedoelen we slechts enkele kleine soldaten in een groep, die je allemaal in 'real-time' bestuurt.

We waren verrast hoe simpel het was om deze troepen te commanderen, daar je ze niet echt bevelen geeft maar eerder afwisselt. Verschillende knoppen hebben verschillende aanvalscommando's, zoals 'all-out attack', maar het positioneren speelde en veel belangrijkere rol. Door het gebruik van de schouderknoppen konden we onze strijdkrachten roteren, afhankelijk van waar deze nodig waren en, hoewel we niet bepaald strategische genieën zijn, hadden we het goede besluit genomen onze boogschutters achter ons te houden, terwijl de melee-eenheden zich richting de vijanden begaven. Als je aanvalt begint het pas echt. Er is een kans dat al je eenheden samen worden geplet in een grote onoverzichtelijke rommel, maar veelal bevinden deze twee clusters van soldaten aan tegenovergestelde kanten en bewegen ze alleen als ze dat moeten.

Wat ons ook uitgelegd werd is dat er een steen-papier-schaar-systeem in werking is, daar bepaalde eenheden effectief tegen een soort zijn en kwetsbaarder voor een andere (je weet het dit gaat). De game helpt ook dingen uit te lichten door elke eenheid duidelijk met een kleur op het scherm te coderen. Het geeft ook aan welke partij het overhand heeft: een blauwe pijl betekent dat je overwicht hebt betreffende een tegenstander; een rode vice versa. Dit klinkt misschien verwarrend, maar aangezien er altijd een handjevol groepen vijanden op het scherm te zien waren voelde het vrij behulpzaam om ons veilig te stellen.

Er zijn ook speciale tactieken om te gebruiken, wat helpt meer leven in de brouwerij te krijgen en het vermakelijk te houden. Zo heeft Chingi's een luchtaanval als speciale aanval en is die van Khunbish meer ondersteunend, deze geneest teamgenoten. Shocktactieken kunnen ook toegepast worden door cirkeltje (we speelden op de PlayStation 4) in te drukken en deze maken je een korte periode onkwetsbaar met een ontoombare aanvalskracht tot je beschikking.

Een laatste les die we leerden tijdens het spelen is dat het landschap vaak belangrijk is. Hetzij bij een pijlenregen van bovenaf of vijanden vernauwen in een vallei. Alhoewel we te weinig tijd hadden om echter met dit element te spelen, durven we te wedden dat dit iets is dat strategiefans zal aanspreken. Het tezamen gebruiken van al de vaardigheden en elementen is essentieel, daar kwamen we zelfs als in dit vrij simpele gedeelte achter. We kunnen ons voorstellen dat dit lastiger wordt in latere delen van de game. Met zulke eenvoudige en toegankelijke strategische opties kijken we er echter al naar uit om hier weer meer aan de slag te gaan.

Het tweede level dat we speelden heette "One Good Turn Deserves Another" (deze kan hieronder bekeken worden) en gaf ons de taak om een vriend te redden uit hol van de Wyvern. Het eerste wat ons opviel was hoe goed de omgeving er uit zag. De droge, rotsachtige wereld leefde op met kleuren en, net als de eerdere secties die we speelden - zoals het eindbaasgevecht met Long Fang en "The Trial of Courage", was het geheel enorm levendig, glanzend en gedetailleerd.

Het is niet echt een open wereld, maar de gedeeltes die we spelen waren open genoeg om te verkennen en om geheimen in te vinden mocht je dat willen. Het begingebied en het hol zelf waren bijvoorbeeld relatief gericht op gevechten, waarin we met Evan zelf spelen. Echter bij het betreden we het open gebied tussen beide wisselt het perspectief naar een kleine versie van Evan om te verkennen (vergelijkbaar met de legers in de Heartlands); daar kunnen we ook het oppervlak afstruinen naar de in-game valuta en andere 'loot' die met glinsteringen op de grond wordt weergegeven.

De reden dat dit verkende element vrij belangrijk is om te benoemen is dat de laatste twee levels die we speelden beide bestonden uit 'set-pieces' tegen grotere vijanden. Het is goed o te zien dat dit niet het enige is wat je in Ni no Kuni II: Revenant Kingdom doet. In feite lijkt het juist dat er veel te verkennen valt voor spelers die dit willen, maar voor spelers die gewoon willen vechten is er ook een vrij direct route beschikbaar - duidelijk aangegeven op de 'mini-map'. Mocht je overbodige gevechten willen overslaan en regelrecht naar het hol rennen dan is dit mogelijk, maar er zijn dus ook genoeg aftakkende padden om te onderzoeken.

Eenmaal in het hol van de Wyvern moesten we niet alleen de Wyvern Warlord verslaan, maar ook al zijn handlangers (wat de nodige gevechten betrof, waar over je meer in onze vorige preview kunt lezen). We duiken hier niet te diep op in, maar in het kort: Evan heeft verschillende vaardigheden die hij kan gebruiken, zowel offensief als defensief en ondersteunend. Hij kan ook de kleurrijke kleine higgledies gebruiken om hem te helpen in de gevechten. Deze beestjes kunnen hem bijvoorbeeld helpen te genezen of aanvallen om een gevecht makkelijker te maken.

Al met al bestond dit laatste level uit dingen die we al eerder hadden gezien, inclusief de gevechten en speciale vaardigheden. Het was echter fijn om meer van de wereld te zien rondom deze gevechten. De eerste blik op de tactische gevechten in de Battle of the Hearthlands was met name fijn om te zien en lijkt ook de nodige afwisseling toe te voegen. Vooral aangezien de besturing erg toegankelijk is en het steen-papier-schaar-systeem toch de nodige diepgang lijkt toe te voegen. We kijken er naar uit om nog dieper in Ni no Kuni II: Revenant Kingdom te duiken en zijn benieuwd of deze veelbelovende levels samen tot een bevredigend geheel kunnen vormen.