Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 hands-on

Geloof het of niet: het ontbreekt op de Nintendo Switch aan partygames. We hadden niet de zondvloed verwachten die de Wii kende na Wii Sports en diens enorme succes, maar waar de Wii U min of meer probeerde party/socialgames op regelmatige basis uit te brengen, moesten Nintendo Switch-bezitters het nu toe doen met één enkele titel (maar anderzijds geweldige) optie: het jofele Super Mario Party. Ja, 1-2-Switch! is ook nog steeds een geweldige titel, maar een soort van halfbakken launchexperiment om de nieuwe hardwarefunctionaliteiten te tentoonstellen (net als Nintendo Land op de Wii U deed). Het is dan ook de hoogste tijd dat spelers meer keuzemogelijkheden krijgen voor de aankomende herfst- en winteravonden.

Daar komt Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 om de hoek kijken. Samen met Sega heeft Nintendo de afgelopen zomer op verschillende evenementen de game tentoongesteld en tijdens een van die gelegenheden hebben we deze gespeeld en enkele van de verschillende sporten opgenomen die er voor handen waren.

Maar voordat we de minigames induiken, is het noemenswaardig dat de nieuwe Mario & Sonic meer een partygame lijkt en minder een sportgame, maar op een goede manier. Met andere woorden, het lijkt ziet er vanaf het begin aan veel leuker uit dan diens saaie, repetitieve voorganger uit 2016. Zodanig, met klaarblijkelijk meer gevarieerde evenementen en besturingsopties, kan het wellicht een plekje vinden tussen Super Mario Party en de beste stukjes van Wii Sports/Resort, en daarmee wellicht een betere hommage vormen voor Track & Field, de grootvader van alle Olympische Spelen-games.

De game bevat 21 "realistische" sporten plus drie fantasiesporten en vormt samen een mooi pakket met in totaal 24 minigames. Echter, lijkt het dat er maar vier van deze volledig nieuw zijn: skateboard, karate, surfen en sportklimmen. Daarom hopen we dat de andere 20 sporten zijn vernieuwd of bijgewerkt zodat ze leuker en nauwkeuriger zijn. In onze demo konden we de eerste drie van de nieuwe sporten uitproberen, evenals het klassieke boogschieten en de 110 meter horden. Dat zorgde zacht gezegd voor gemengde gevoelens.

Boogschieten is simpelweg geweldig. Het deed ons echt terugdenken aan onze beste momenten met Wii Sports Resort, waar de bewegingsbesturing voortreffelijk werkte en briljant geïmplementeerd was in de sportieve gameplay. Het voelt fantastisch om een denkbeeldige boog met beide handen op te tillen (met in elk een Joy-Con), een boog neer te leggen met je rechterduim door R ingedrukt te houden, de pees achteruit te trekken door je hand te bewegen en vervolgens met je andere hand te richten en de pijl los te laten. Daar komen nog wind en afstand bij kijken (en Super Shots die dubbelpunten waard zijn!) om het allemaal interessanter en uitdagender te maken. We zien dit makkelijk een van de meest gespeelde sporten in de game worden als familie en vrienden samenkomen.

De andere sport die al bestond was de 110 meter horden, een echte klassieker. In Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 kun je de minigames zonder knoppen, bewegingsbesturing of zelfs met één hand, zodat twee spelers zonder extra controllers kunnen samenspelen en dat waarderen we. We zouden graag de atletische sporten met knoppen uitproberen in plaatst van de bewegingsbesturing, aangezien dit een beetje onnauwkeurig/laggy aanvoelde tijdens het detecteren van de voorwaartse springactie. Dit kan frustrerend zijn, helemaal omdat je een boost krijgt als je de allerlaatste horde perfect weet te nemen.

Van de nieuwe sporten voelen het skateboarden en surfen vrij vergelijkbaar, wat ook moet aangezien je op beide op een board staat. De eerste probeert zowel de Tony Hawk-games als skategames voor de Wii, die de Wii Remote als skateboard gebruikten, na te bootsten. Dat betekent dat je balans, hoeken, trucs en meer bestuurt door het kantelen van de Joy-Con. Hoewel we dit concept fijn vinden, had de respons nog wat nauwkeuriger mogen zijn om dit goed te laten werken. Vooral bij het surfen voelde het ook allemaal veel te willekeurig om echt vermakelijk te worden.

Jammer genoeg hadden we vergelijkbare problemen met het karate. Begrijp ons niet verkeerd, we keken er enorm naar uit om Mario of Amy in hun schattige kimono's te zien (helaas was er voor Bowser geen XXXL-maat), maar wederom is het tempo en de responstijd niet wat het moet zijn, zelfs al hebben we deze met standaard knoppen geprobeerd, als een vechtgame.

Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Tokio 2020 verschijnt in november, maar ziet er al behoorlijk af uit. Als de besturingsproblemen die we met enkele minigames hadden voor de release worden verholpen, kan dit een uitstekende aanvulling zijn op Super Mario Party. De game zit immers vol met minigames, maar zelfs dan twijfelen we of het echt in de buurt weet te komen van Nintendo's eigen partygames.