Nederlands
Gamereactor
previews
Disintegration

Disintegration hands-on

We hebben het multiplayergedeelte van de aankomende hybride scifi-shooter van V1 Interactive gespeeld.

HQ
HQ

In de verre toekomst worden onze zachte, zompige hersenen in mechanische omhulsels gefuseerd, tenminste dat is het achtergrondverhaal dat Disintegration volgt. Een game waarin je in de metalen schoenen van een robot stapt die hoopt zijn mensheid ter herwinnen. Natuurlijk zorgt je zoektocht naar jezelf voor conflicten met andere robo-mensen die hetzelfde najagen, of zoiets, en dat is de opzet die V1 Interactive's nieuwe hybride shooter definieert.

De shooter biedt een interessante draai op het FPS-genre en laat spelers de actie vanaf een hoverbike. Vanaf dit zwevende voertuig in de lucht kun je je tegenstanders onder je bestoken en dat doe je niet alleen. Iedere speler bestuurt namelijk een klein team van soldaten en een 'mech' aan het oppervlakte met je mee gaat. Deze kleine eenheid volgt je op het slagveld, neemt bevelen aan en valt vijanden aan. Je kunt hieromheen zweven, hun acties ondersteunen en oppassen voor tegenstanders van de zijkant. Het bevindt zich daarmee ergens tussen Destiny (denk aan Cayde-6 op een 'sparrow' met een Fireteam op de grond) en de strakke op 'squads'-gerichte strategiegames als Company of Heroes. Dat zorgt voor een onwaarschijnlijke fusie van ingrediënten die verrassend vermakelijk blijkt.

De singleplayer kregen we niet te zien, maar deze wisten de makers wel aan ons te beschrijven. Daarbij zijn je robotavatar en je ondersteunende troepen aan te passen, zowel cosmetisch als diens vaardigheden. De multiplayer konden we echter wel uitproberen na een korte briefing van uitgever Private Division. We speelden enkele rondes van een modus waarin ieder om beurt een doelwit moet aanvallen om de kern te verwijderen, terwijl het andere team deze met hun levens moeten beschermen.

Dit is een ad:

Het grote verschil tussen de single- en multiplayer is dat je opties ietwat beperkt zijn en je niet je eigen team kunt vormgeven, maar bent toegewezen op een aantal vooraf bepaalde opties - elk met een eigen kleurrijk ontwerp en passende uitrusting. In ons optiek waren deze opties, visueel gezien, wat gewoontjes, waarbij de futuristische designs teruggrepen naar vrij bekende stijlfiguren (middeleeuwse ridders, samoerai, neongekleurde punkers - je weet wel), maar deze specifieke cosmetische verschillen zijn er vooral om je eenheden van die van andere spelers op het slagveld te onderscheiden en daarin werkt dit prima.

Disintegration

Belangrijker voor iedere eenheid zijn de vaardigheden die deze bezit, aangezien dit directe invloed heeft op je speelwijze. Je kunt leniger en lichtvoetig zijn als je wilt, maar je bent door deze verhoogde mobiliteit veel kwetsbaarder. Evenzo kun je langzaam het gevecht in rollen met een granaatwerper en een zware raketaanval die traag oplaadt, maar een vernietigende werking kan hebben als nauwkeurig mikt en goed timet. We hebben slechts een paar rondes gespeeld, dus we hebben niet heel veel verschillende 'builds' gezien, maar diegene die we uitgeprobeerd hebben voelden beslist verschillend dankzij hun individuele sterke en zwakke punten.

De modus die we speelden plaatste beide teams in een vervallen stedelijk gebied, waarbij het ene team de kern van het verdedigende team te pakken moet krijgen en deze verwijderen. Naturulijk moet het andere team dit koste van het kost voorkomen. Teams van maximaal vijf spelers moeten daarom samenwerken en hun aanvallen coördineren. Daarbij zorgden de verschillende vaardigheden en extra grondtroepen voor directe tactische opties, waarbij zeker het coördineren een doorslaggevende rol lijkt te spelen (tenminste bij deze modus met specifieke doelwitten). Geen van beide teams wist in onze demo de kern te verwijderen en dat eindigde in een gelijkspel, maar we hebben ons het leeuwendeel van de tijd gefocust op het toedienen van zoveel mogelijk schade en daarin waren we zeker succesvol.

Dit is een ad:
Disintegration

Na onze hands-on en tijdens ons gesprek met hoofdontwikkelaar Marcus Lehto (die voorheen een van de makers van de originele Halo was bij Bungie) kregen we een beter beeld van deze mengelmoes aan ideeën. Oorspronkelijk was het idee om de speler simpelweg de actie te laten overzien vanuit een vogelperspectief, maar het duurde niet lang voordat het team zich realiseerde dat het veel leuker zou zijn om enkele wapens aan die vliegende camera toe te voegen en de speler meer in de actie te betrekken. Achterafgezien was dat een uitstekende keuze en deze ideeënmix, van shootergameplay en tactisch overzicht, lijkt behoorlijk goed uit te kunnen pakken en een onderscheidende ervaring te bieden in een overvol genre.

We moeten zien hoe deze fusie van genres daadwerkelijk uitpakt in de singleplayercampaign, maar onze korte hands-on met de multiplayer gaf ons een kijkje op het concept waarvan we graag meer willen zien. Dat was een vluchtige glimp, in een overvolle ruimte op de Gamescom, maar voldoende om onze aandacht te grijpen. Disintegration verschijnt volgend jaar op pc, PlayStation 4 en Xbox One en als dat gebeurt springen wij op onze hoverbike om vijanden het hiernamaals in te knallen om onze menselijkheid weer terug te krijgen.

HQ