Nederlands
Gamereactor
previews
Anthem

Anthem - Review in Progress

We hebben een lang weekend doorgebracht in en rondom Fort Tarsis, maar wachten nog even op de endgame-content tot we een cijfer uitdelen.

HQ
HQ

We houden het relatief kort en komen later terug met een volwaardige review in de week van de officiële release van de game, maar op dit moment willen we alvast onze ervaringen tot nu toe - na het hele weekend gespeeld te hebben met Bioware's nieuwe game delen.

Anthem is gelikt. Het bevindt zich op vele manieren, binnen de perken van het DNA van Bioware, in het tegenovergestelde spectrum als Mass Effect: Andromeda. Hoewel de studio's laatste game een 'buggy', maar vermakelijk rommeltje was, is Anthem extreem afgewerkt en veel meer gefocust dan diens rpg-voorganger ooit is geweest. We zijn tijdens onze uren met de game geen enkel lullig loopje of vreemde gezichtsuitdrukking tegengekomen en verwachten dat ook niet in de rest van de game. De studio heeft duidelijk van zijn fouten geleerd als het aankomt op het afwerken van de ruwe randjes.

Dat Anthem erg gelikt en onbevlekt is betekent echter niet dat het per se beter is. We durven zelfs tegen zeggen dat die gelikte façade, die vroegtijdig indruk maakt, daadwerkelijk een bijproduct is van een stroomlijningsproces, die de Bioware-formule bevat die we allemaal kennen en waar we van houden, en daar iets van heeft gemaakt om zoveel mogelijk mensen tevreden te stellen. En dat gaat misschien wel ten koste van de rpg-community die al die jaren de studio heeft gesteund.

Dit is een ad:
Anthem

Een voorbeeld hiervan is te vinden in de dialoogopties. Weg is het scala aan keuzes die toelaten om je eigen weg te volgen in een gesprek. In plaats daarvan is er een dialoogsysteem met twee keuzes dat weinig lijkt te doen om gebeurtenissen een andere kant op te laten gaan - het lijkt er slechst aanwezig om de scènes in je thuisbasis in Fort Tarsis ietwat interactief te houden. Aangezien we ons nog relatief vroeg in het avontuur bevinden kan dit natuurlijk nog veranderen, maar momenteel voelt het echt alsof de Mass Effect-studio ons aan een kort lijntje houdt.

Of dat op de lange termijn gaat werken valt te zien. Wat we wel kunnen zeggen is dat we enigszins een beetje verward zijn over hetgene dat in Fort Tarsis gebeurt en de kwaliteit die we gewend zijn van de studio is ietwat verloren in de verhaalflarden, die zich vaak beperken tot codex-stukken die overal zijn te vinden, en een zeldzaam tussenfilmpje.

AnthemAnthem
Dit is een ad:

We zijn ook niet helemaal overtuigd van de achterliggende gedachte van het verhaal, waarbij de Freelancers door de gehele bevolking wordt veracht door het mislukken van een vrij dodelijke missie in de proloog. Deze strikte beperkingen die het verhaal bevat als gevolg van de meer gestroomlijnde structuur geeft het verhaal en de personages in Anthem weinig ruimte om te groeien, laat staan opbloeien in iets waar we echt omgeven. Dat gezegd hebbende, we zijn enorm geïntrigeerd door de setting en we kijken er naar uit om meer te ontdekken. Bovendien zijn hier zeker nog typische Bioware-momenten in te vinden.

Hoewel de verhaalrichting nog de nodige vragen oplevert, is het vechten in Anthem overtuigend en goed. De studio heeft met bewegen en de luchtgevechten de spijker absoluut op de kop geslagen. Het rondvliegen in een Javelin-pak is bijzonder leuk. We houden van het gevoel van vrijheid dat je krijgt als je het luchtruim kiest en de extra tactische laag die dit toevoegt. Zelfs op de grond is het bewegen bevredigend, waarbij de 'mechsuit' die iedere speler draagt gepast lomp en stevig aanvoelt. De schietactie is ook behoorlijk vinnig, alhoewel het wapenaanbod vrij saai en onnodig hedendaags is, vooral voor een scifi-verhaal als die van Anthem.

Anthem

We hebben de game in ons eentje gespeeld en dat heeft enkele gevolgen. Anthem overduidelijk ontworpen als een sociale shooter en daarom wordt je aan willekeurige spelers gekoppeld als je niet met je eigen vrienden samenspeelt. In Free Play werk je samen of ga je zelf aan de slag, dat is je eigen keuze en grotendeels zijn de doorsnee missies ook in je eentje te doen - zelfs als is bepaalde latere content strikt ontworpen voor samenwerkende teams. In missies moet je samenblijven, want als je iets mist dan is de kans groot dat je digitale vrienden je achterlaten. In een team terechtkomen is echter simpel en, hoewel dit gepaard gaat met de nodige wachttijd (en behoorlijke laadtijden) voelt het allemaal enorm eenvoudig.

We bevinden ons nog steeds relatief aan het begin van ons avontuur in deze buitenaardse wereld, maar gelukkig heeft het overkoepelde verhaal ons weten te grijpen. De missies in Anthem zijn zelf niet bijzonder genuanceerd of subtiel - het komt meestal neer op het bewegen van punt naar punt terwijl je alles wat je tegenkomt afmaakt - en de nadruk ligt vooral op het vechten. Dit is niet verrassend en lijkt de richting te zijn waar de studio de afgelopen jaren al naar neigt. We moeten meer van Anthem zien en de kernactie vaker doorlopen om hier een duidelijke mening over te vormen.

In de tussentijd gaan we op missies in opdracht van de niet speelbare personages, verkennen we de wijde wereld in Free Play, schakelen we online met vreemdelingen vijandelijke bolwerken uit en sleutelen we in onze thuisbasis aan onze 'mechsuits' - natuurlijk tussen het afslachten van monsters door. Cosmetische aanpassingsopties en microtransacties zijn overigens overduidelijk aanwezig in Anthem, maar lijken geen invloed op de gameplay te hebben. Er is nog veel te doen in deze vreemde buitenaardse wereld en nog meer om te spelen. Tegelijkertijd voelt het niet als een ouderwetse Bioware-titel en ook niet als de game waar veel van ons op hoopten na Andromeda. Laat Bioware in deze poging om een titel voor iedereen te maken dan onbedoeld zijn vaste publiek achter? Daar komen we later op terug...

HQ