Nederlands
Gamereactor
artikelen

Aan de slag met de Switch

We waren in Londen om Nintendo's nieuwe console te proberen.

HQ
HQ

Zonder verwachtingen lopen we het oude theater, het Hammersmith Apollo, binnen. Op de achtergrond galmen weliswaar de klanken van de Mario-tune uit een oude interne jukebox. We hebben vertrouwen in Nintendo's kennis in productdesign. De voorliefde van het bedrijf voor het ontwikkelen van hardware met flair is al lang gevestigd. Toch voelt de Switch als een laatste kans voor het creatieve bedrijf uit Kyoto. Na de tegenvallende Wii U en de verdeelde focus van het bedrijf op de handheld (3DS) en thuisconsole lijkt het erop dat Nintendo al zijn kaarten op tafel gooit. Dit is misschien wel de meest ambitieuze console van het bedrijf ooit. En nog steeds blijft er geen ontkomen aan. Gaat dit mis, dan kan dit weleens de allerlaatste keer zijn.

De enorme diversiteit aan functies (en de innovatieve manieren waarop deze gebruikt kunnen worden) is ronduit indrukwekkend. Dit is zowel een console en handheld; een draagbaar gaming-centrum en een tabletachtig apparaat. Het is typisch Nintendo, uniek en slim ontworpen, iedere hoek en bocht is gemaakt met een functie. Het ziet er geweldig uit in het standaard zwart of één van de neonkleuren. Het ontwerp is niet alleen bijzonder slim; veel belangrijker voor de lange termijn; is dat het gewenst is. De Switch heeft persoonlijkheid en is tot in de puntjes gepolijst tot een idee dat niet zoveel verschilt van Razer's Edge voor de pc. Thuis gamen, onderweg en de plek waar je heengaat.

Het is een fantastisch concept, en het werkt. De console zelf bevindt zich achter een scherm en de rest in een dock als deze aangesloten is op de televisie. Deze kan verwijderd worden om naadloos ver te spelen. Van alle slimme functies die het apparaat bevat zijn de controllers zonder meer ons favoriet. De Joy-Con-controllers zijn een innovatie die allerlei nieuwe en interessante gameplaymogelijkheden bieden. Ontwikkelaars zijn ongetwijfeld op dit moment druk bezig om de mogelijkheden van deze gedeelde controller te benutten. Net als virtual reality kan het een tijdje duren om dit op de juiste manier uit te werken.

Dit is een ad:
Aan de slag met de SwitchAan de slag met de SwitchAan de slag met de Switch
Aan de slag met de SwitchAan de slag met de Switch

Als de console zich in de dock bevindt voelt deze krachtiger en de games zien er op het scherm prima uit. Nintendo heeft echter nooit de eerste focus op de graphics gelegd en we waren niet teleurgesteld toen vwe Mario Kart 8 Deluxe en Splatoon 2 speelden. Beide zien er uitstekend uit op het kleine scherm. The Legend of Zelda: Breath of the Wild draait in 1080p met 60 frames per seconde (zo werd ons verteld - de demo die we zagen liep op 30 frames per seconde) als het systeem veilig in de dock is genesteld. Als deze eenmaal eruit wordt gehaald om mee te nemen, ziet het er prima uit op het 1280 bij 720 scherm (we weten niet zeker wat de framerate hierbij was).

Het 6,2 inch scherm oogt fraai, de visuals scherp en kleurrijk. Zowel Splatoon en Mario Kart speelden heerlijk, zonder enige merkbare veranderingen, en beide doordrenkt met Nintendo's charme. Beide wegen niet erg zwaar op de GPU, maar het scherm is precies groot genoeg. Hij is net iets groter dan een smartphone of een PS Vita, en dat maakt het verschil. Het heeft even wat tijd nodig om aan de extra ruimte, net als bij de Wii U Gamepad, te wennen. Het is overduidelijke en fusie van Nintendo's laatste systemen en voelt als een mix tussen een uitgebreide 3DS en een afgeslankte Gamepad.

Dit is een ad:

Eenmaal in de hand voelt het apparaat solide en een zwaarte dat bevredigend voelt en de kwaliteit van het ontwerp onderstreept. Onderweg bevinden zich aan beide kanten van het scherm de Joy-Con-controllers en deze zijn fantastisch. Aan de bovenkant bevinden zich twee triggers, een analoge sticks, knoppen op de voorkant en twee extra knoppen aan de zijkant van de controller (deze verdwijnen als de Joy-Cons gecombineerd worden of aan het scherm gevoegd worden). Er zijn zelfs een plus-,min-, home, en capture-knop, dus meer dan genoeg mogelijkheden.

Aan de slag met de Switch

De Joy-Con-controllers zijn tot de nok gevuld met mogelijkheden. Ze kunnen amiibos inlezen, een screenshot maken en een gyroscoop gebruiken in bepaalde games. De meest indrukwekkende optie is echter de HD Rumble. Het is verassend goed, en de "high definition" upgrade maakt zijn naam waar. We hebben enkele games in 1-2-Switch gespeeld die de functie perfect ten toon stellen. In een draaien we de Joy-Cons om een kluis te kraken, wachtend op een kleine verandering om de deur te openen en de buit te stelen (een andere speler probeert dit sneller te doen). In een andere wordt een houten doos getoond op het scherm met knikkers erin. De Joy-Con moet gebruikt worden om de knikkers heen en weer te rollen en deze zijn duidelijk te voelen als ze in de doos bewegen. Wij vinden het behoorlijk indrukwekkend.

De sensoren voelden erg gevoelig en onze acties op het scherm waren even accuraat als onze daadwerkelijke bewegingen met onze handen. Net als de Wii-afstandsbediening zijn er polsbandjes die toegevoegd kunnen worden om te voorkomen dat er een televisiescherm of muur wordt geraakt. Natuurlijk zijn deze ook samen te voegen met een Joy-Con Grip om zo een controller te maken. We spelen Zelda: Breath of the Wild op deze manier en, alhoewel het niet beter voelt dan de DualShock 4, dat voelt als een prima controller. Het voelde in ieder geval niet onnatuurlijk of oncomfortabel aan.

We zijn blij wat Nintendo heeft gedaan met de Switch. Echter is het nog te bekijken wat de toekomst gaat brengen voor deze innovatieve console. Dat vat de Switch op dit moment goed samen: de hardware is er, maar de software niet. Tenminste, nog niet. Als we afgaan op de aangekondigde games: enkele grote namen, remakes en upgrades van oude favorieten, en enkele opportunistische indietitels; is te concluderen dat er nog een lange weg te gaan is voor Nintendo.

HQ

Of ze dit kunnen? Dat is de grote vraag en eentje die niet zomaar in de komende maanden beantwoord gaat worden. Afgaande op de hardware, heeft men een kans. Het gemis in aansprekende software bij de launch doet echter alle alarmbellen afgaan. Over de keuze om terug te keren naar cartridges zijn we neutraal, de karige opslagruimte (32GB) is echter ook iets waar we ons zorgen over maken. Het online proefabonnement - dat uiteindelijk een betaalde service wordt - moet ook kunnen strijden met wat er op Xbox en PlayStation wordt aangeboden. Dat ontbreekt ook nog op het moment van schrijven. Er zijn geen plannen voor de launch om externe apps, zoals Netflix, te ondersteunen. Ook dit voelt als een slechte beslissing in de tijd waar we in leven.

Ondanks dat niet alles goed is, zijn er genoeg positieve punten om mee te nemen uit onze eerste ervaring met de Switch. Zoals we gezien hebben bij de stroeve lancering van de Xbox One is het mogelijk om dit om te draaien en de fouten tot een succesvol product te leiden. Dat moet Nintendo ook doen om er zeker van te zijn dat de Switch een succes wordt. Dit kan de nieuwe fantastische console worden van het bedrijf, maar daarvoor moet er nog flink aan de weg getimmerd worden.

Aan de slag met de Switch
Aan de slag met de Switch
Aan de slag met de SwitchAan de slag met de SwitchAan de slag met de Switch